Η Νότια Εύβοια – όπως και ολόκληρη η Ελλάδα – είναι γνωστή για την ιστορία της, και αυτό το μαρτυρούν αναρίθμητα ευρήματα που έχουν βγει στο φως και αναδειχθεί αλλά και ακόμα περισσότερα που ενώ έχουν δει το φως από τις κατά καιρούς ανασκαφές από ξένες κυρίως αποστολές – ναι υπάρχει παγκόσμιο ενδιαφέρον κυρίως από βορειοευρωπαίους ειδικούς – έχουν παραμείνει στην αφάνεια.
Ένα από αυτά τα σημεία θα μας απασχολήσει σήμερα.
Η περιοχή της Καρύστου είχε αναρίθμητα ρωμαϊκά λατομεία. Μόνο στους Μύλους – παλιά πρωτεύουσα της περιοχής – υπήρχαν τουλάχιστον 70 λατομεία που προμήθευαν τον αρχαίο κόσμο με το γνωστό cipollino. Μάρμαρο που κοσμούσε ρωμαϊκές επαύλεις και δημόσια κτίρια της εποχής!
Πολλά επίσης ρωμαϊκά λατομεία υπήρχαν στην περιοχή του Μπούρου, κοντά στο νοτιότερο άκρο του κόλπου της Καρύστου.
Ένα από αυτά θα ανακαλύψουμε εξερευνήσουμε σήμερα.
Το λατομείο βρίσκεται σε υψόμετρο 60-100μ από τo υψόμετρο της θάλασσας σε μια απόκρημνη πλευρά του βουνού.
Η εποχή του ανάγεται στην πρώιμη με μέση Ρωμαϊκή εποχή και εικάζεται ότι παρήγαγε το μάρμαρο που έκανε την Κάρυστο διάσημη στον τότε κόσμο, το cipollino.
Είναι διακριτές τρεις περιοχής εξόρυξης. Το σημείο είναι βραχώδες και το λατομείο είναι ορατό από περίπου 80 μέτρα ψηλότερα από το δρόμο που ακολουθεί την ακτή.
Στο βάθος το Κάβο Μανδήλι (Καμαντέλο) βρίσκεται σε μικρή απόσταση προς τα ΝΑ. Ό,τι έχει απομείνει από το cipollino δεν είναι υψηλής ποιότητας εδώ, και έχει το χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως λατομείο σχιστόλιθου/ασβεστόλιθου.
Η περιοχή είναι διάσπαρτη από μισοτελειωμένα έργα και ορθογώνια τεμάχια κίονα ή στύλων και αρκετοί πέτρινοι όγκοι βρίσκονται ακριβώς πάνω και κάτω από το δρόμο σε εμφανή θέση.
Στο μακρύτερο μέτωπο του λατομείου ένας βράχος ύψους περίπου 5m, έχει κοπεί για να σχηματίσει ένα πριονωτό δόντι, μοτίβο, με ράφια που έχουν παραμείνει σε ορισμένες αποκοπές.
Περίπου οκτώ ορθογώνια κιονόκρανα, το μεγαλύτερο μήκους 4,6μ. και πλάτους 0,45m, και άλλα μπλοκ πέτρας παραμένουν μερικώς θαμμένα.
Κοντά στο δυτικό άκρο του λατομείου βρίσκονται τρεις ακατέργαστες λεκάνες, πιθανότατα για χρήση στο λατομείο. Στο Ν άκρο αυτής της περιοχής υπάρχει ένας μερικώς λατομημένος κίονας περίπου 4,00 x 0,75m.
Κοντά σε αυτή την πλευρά του λατομείου υπάρχει μια άλλη ακατέργαστη λεκάνη και ένα μεγάλο λαξευμένο τεμάχιο, ίσως κομμένο για να γίνει κατώφλι.
Σε κατώτερο τμήμα του λατομείου υπάρχει και πάλι μια λεκάνη και κοντά τρεις τετράγωνες οπές. Αυτές είναι οπές παρόμοιες με τις οπές που χρησιμοποιούνται ως υποδοχές για στύλους μέρους ενός συστήματος ελέγχου των έλκηθρων του λατομείου. Θα μπορούσαν επίσης να συνδέονται με ένα τρίποδο ανύψωσης.
Από την περιοχή αυτή η πορεία ενός παλιού δρόμου μπορεί να εντοπιστεί εν μέρει, με γωνία προς τα ΝΔ, με ορατό τον τοίχο αντιστήριξης του σε ορισμένα σημεία.
Για πολλούς τα παραπάνω μπορεί να είναι απλά σημάδια – γράμματα και αριθμοί – στο χαρτί, αλλά το να περπατάς σε ένα τόπο με τόση ιστορία, στα βήματα ανθρώπων που έζησαν αιώνες πριν είναι κάτι απερίγραπτο.
Το να ανακαλύπτεις εσύ ο ίδιος πράγματα που διάβασες σε ένα επιστημονικό κείμενο, το να μπορείς να δεις κομμάτια μιας άλλης εποχής, όχι σε ένα ντοκιμαντέρ του National Geographic, αλλά εκεί μπροστά στα μάτια σου νομίζω ότι είναι κάτι μαγικό!
Καλή συνέχεια.
