Κοίτα τι βρήκα 
Γραμμένο κάπου πίσω στο μακρινό 1997! (λίγο πριν/μετά τη “απόλυση” μου από το Π.Ν. Καλλιτεχνικές ανησυχίες μάλλον;
Καλλιτεχνικές ανησυχίες μάλλον;Πλέουμε σε μια θάλασσα γαλάζια,
όπως σαν σε τοίχο ζωγραφιά
μόνοι μας να ζούμε τα άδεια βράδια
ψάχνοντας για λίγη δα χαρά (συντροφιά)
Όσο (και αν) προσπαθώ, τόσο δε βγαίνει
μάλλον, θα με μούτζωσαν μικρό
ψάχνοντας για να βρω τι μου φταίει
Εκείνος με κοιτάει γελαστός
Ζάχαρη να βάζω στον καφέ μου
μήπως και γλυκάνει η ψυχή
μάταια όμως τίποτα δε βγαίνει
και επιστρέφω πάλι στη σιωπή
Η ζωή μου όλη ένα τσιγάρο
και εγώ καπνιστής φανατικός
μέχρι που να φτάσω ως το φίλτρο
θα μ ’έχει πνίξει ο καπνός
….
