Αχ αυτές οι Κυριακές που έρχονται και τελειώνουν με μπόλικη Φύση, όμορφες εικόνες, καλή παρέα και ξενοιασιά!
Η Κυριακή αυτή λοιπόν μας βρήκε να βαδίζουμε σε ένα από τα ωραιότερα και λιγότερο δημοφιλή μονοπάτια της Ελλάδας.
Βρεθήκαμε λοιπόν στη Βλαχοκερασιά Αρκαδίας, στο δάσος της Σκιρίτιδας, και ακολουθήσαμε το μονοπάτι που ξεκινάει από το υπέροχο αυτό χωριό, που βρίσκεται χτισμένο σε υψόμετρο 950μ., και μετά από κυκλική διαδρομή 14χιλ. τερματίζει και πάλι στο χωριό.
Η διαδρομή περνάει μέσα από πυκνό δάσος, παράλληλα από ρέματα – κομμάτι των πηγών του Ευρώτα – εγκαταλελειμμένους μύλους και νεροτριβές, απομεινάρια μιας άλλης εποχής Εξήντα μύλοι και νεροτριβές λειτουργούσαν παλιότερα στην περιοχή και ο τόπος έσφυζε από ζωή.
Ιστορια
Στην αρχαιότητα κατοικούσαν εδώ οι Σκιρίτες, οι οποίοι ήταν υποτελείς στους Σπαρτιάτες, διατηρώντας όμως αρκετές ελευθερίες.
Ήταν ικανοί πολεμιστές και ο ονομαστός “Σκιρίτης λόχος” που αποτελούνταν από άντρες της περιοχής, διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο Σπαρτιατικό στρατό. Παρατασσόταν τιμητικά στο αριστερό άκρο του σπαρτιατικού στρατεύματος, διέθετε δύναμη 600 ανδρών, ενώ είχε ρόλο παρόμοιο με αυτό των σημερινών “ειδικών δυνάμεων”.
Κατά τη διάρκεια νυχτερινής πορείας αναλάμβανε ανιχνευτικό ρόλο, όντας ο μοναδικός λόχος που προπορευόταν του βασιλικού. Ιδιαίτερη ικανότητα εμφάνιζε απέναντι σε ίλες ιππικού.
Οι Σκιρίτες χρησιμοποιούσαν σαν μέθοδο παραλλαγής και κάλυψης τη σκόνη από κάρβουνο, με την οποία κάλυπταν το δέρμα τους, ώστε να επιχειρούν μυστικές αποστολές. Το σύμβολο που έφεραν στην ασπίδα τους ήταν το λευκό γεράκι (Ιέραξ) σε μαύρο φόντο.
Το μονοπάτι
O δημιουργός του μονοπατιού της Βλαχοκερασιάς είναι ο Τάσος Μήτσιος, γέννημα του χωριού και ψυχή του Ορειβατικού Τμήματος της ΕΥΔΑΠ.
Ο Τάσος Μήτσιος, με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό τοπίο, αλλά και με πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες, διάνοιξε το μονοπάτι των 14 χλμ. μέσα στην καρδιά του δάσους της Σκιρίτιδας.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς που περπατήσαμε στο μονοπάτι και είδαμε αυτή την ομορφιά είναι να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Το μονοπάτι σου δίνει την εντύπωση ότι από μια γωνιά του, κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές, θα πεταχτούν νεράιδες, τραγουδώντας και παίζοντας με τα κρύα νερά των πηγών του Ευρώτα που ξεκινάει από εδώ για να καταλήξει μετά από 83 χιλιόμετρα στον Λακωνικό κόλπο.
Πλούσια βλάστηση από κάθε λογιών φυτά και δέντρα, με καστανιές, πεύκα, πλατάνια, κ.α.
Στα ρέματα η ζωή και εκεί πλούσια. Βατραχάκια όλων των μεγεθών, καβούρια του γλυκού νερού, μας περιεργάζονταν προσπαθώντας να μας ψυχολογήσουν.
Το μονοπάτι μας έφερε λίγο πριν το χωριό στον λόφο του Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο 1040μ, με τις δεκάδες καστανιές, όπου η θέα είναι καταπληκτική και ηρεμεί η ψυχή και το μυαλό.
Περνώντας μέσα από χωριό της Βλαχοκερασιάς και τα υπέροχα σπίτια και κήπους, φτάσαμε στην τερματισμό της διαδρομής μας.
Το απόγευμα μα βρήκε να γευόμαστε την φιλοξενία και την κουζίνα από αγνά υλικά της Ταβέρνας «Χαρίλαος» στο διπλανό χωριό Αλεποχώρι, πριν πάρουμε παρέα με το κερασμένο καφεδάκι από τον υπέροχο κ.Ηλία, τον δρόμο της επιστροφής για το «κλεινόν άστυ».
Και στα επόμενα.
